Sosyal MEDYA'nın sahte yüzü yıllarca konuşuldu. Sosyal medya da sadece mutlu anılarımızı koyduğu herkesin dilinde.
Peki Mutsuz Anılarımız?
Neden mutsuz, depresif, acı dolu anılarımızı koymuyoruz? Acılar, dramalar en mahrem boyutlarla sergileniyor, istismar ediliyor, herkes yorumlar yapıyor , yorumlar haddini aştı.
En kötü birşey yapılsa bile eleştiri yağmuruna tutuluyoruz, en kötü olaylarda bile alkış yağmuruna tutan var.
Peki neden Doğruyu bulmakta güçlük çekiyoruz?
Artık sosyal medya'da birşey yazarken kırk kere düşünmek gerekiyor. Nasıl doğru karar vereceğiz? Ne düşüp ne yazacağız? Herkes eleştiri altında futursuzca ve binlerce olumsuz cümleler sayısızca artmış durumda. Bir post bir resim paylaşırken bile insanlar kırk kere düşünüp paylaşıyor.. bu kadar insanlar eleştiri yaparken düşünen yok gibi.. İnsanların eksiklerini ve açıklarını arıyor. Sizce neden sosyal medya 'da herkes güzellik algısı içinde..
Bu sebeple insanlar daha çok depresif hissetmekte, ve depresyon giderek artmakta... Hep depresif Mutsuz haberler paylaşımlar ve yorumlar varken insan nasıl mutlu olabilir, Nasıl kendimizi güvende hissedebiliriz? Sürekli Uzak kalabilir miyiz Sosyal medya'dan hep bir gündemden düşme korkusu ve unutulma hissi pusuda bekliyor insanı Bunalmak ve Geleceğe umutsuz bakmak, kontrolü kaybetme hissi yaşanılanlar arasında çok fazla negatif olumsuz olayların içinde maruz kalıyoruz ve çok çabuk unutuluyor İşte duygularımızı yaşama ömürlömürlerini Sosyal medya belirliyor o anda o duyguda kalıyoruz ama mutluluğumuzu ve sevinçlerimizi gölgeleniyor ve hüzünlerimiz yaşanılmadan geçiştiriliyor.. sosyal medyada hep duygularımızı bastırmak ve gizlememizi sağlıyor
Peki kayıp olan duygularımız??
Elbet bir yerden bizi açığa çıkarılmayan duygularımızı hazırlıksızken kuşatacak, Beğeni uğruna duygu ve düşüncelerimiz kopyalanıyor ve pek çok sahte tavırlar ve maskeler sergilemek zorundayız Akımlara kaptırıyoruz kendimizi ve benliğimizi unutuyoruz kendi düşüncelerimizi yazamıyoruz başkaların Duygu ve düşüncelerini kopyalıyoruz biz ne düşünüyoruz diye hiç hissediyoruz kendimizi dinlemiyoruz Bugün gündemde ne var ne giymem gerekiyor nerede kutlamam gerekiyor vs vs kendimizi yetersiz hissetmemek için neden kendimizi sergiliyoruz hep dikkat çekme beğenilme arzusu içindeyken saçmalıyoruz Bu yüzden ruh sağlığımız tehlike'de beğenilme ve dikkat çekme adı altında kendimizi kaybediyoruz buda benliğimizi kaybetmemize neden oluyor.. hem de toplum olarak.
İşte tam da burada nefes almaya ihtiyacımız var. Bu kadar sosyal olmak bu kadar fazla şeye maruz kalmak ve bunların çok yüzeysel olması oldukça yordu. Şimdi mola zamanı toparlanma zamanı. Öze dönüş vakti. Düşüncelerle duygularla baş başa kalıp kendini hatırlama vakti. Kontrol edilmeden, yönlendirilmeden, eleştirilmeden, baskı hissetmeden kendi doğrularını kendi isteklerini keşfetme zamanı.
Sakinleşmek, huzur bulmak belki de yasını tutamadıklarımız için yaslanma, sevinemediklerimiz için coşku vakti. Farklı olmaktan korkmama, düşünmekten çekinmeme vakti. Yalnızlığa sarılma, toksik kalabalıklardan uzaklaşma zamanı. İnsan kendini unutursa benliğini kaybederse nasıl geçer bir hayat? Tekrar hatırlama bulma vakti. Daha da tükenmeden nefeslenmeye ihtiyacımız var yeniden yeşermeye..
Yorum Yazın